Hayata dair söylenecek çok şeyim olduğunu düşünmüyorum. Sonuçta hala sıradan bir şarkıyı duyunca hüzünlenebilen yapım var. Kendimi bildim bileli inançlı ve güçlü olmayı beceremedim. Artık insanları tanımakta zorlanmıyorum. Zaman zaman kendimi bile tanıyamıyorum ama karşımdakilere karşı daha güçlüyüm.
Gidenleri düşünüp üzüldüğüm günlerde geçti. Zaten giden gitti, kalan da yalnızca beni sevdikleri için duruyorlar. Mürettebattan kimseyi kaybedecek gibi durmuyorum, daha çok yakın çevreme insan eklemekte zorlandığım günler geçiriyorum. Geçer elbet..
Napalım belli olmaz.. Belki bir gün karşılıklı rakı içeriz ha?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder